Echo serca: na czym polega badanie, co wykrywa i jak się do niego przygotować?

ECHO serca – co to za badanie i dlaczego jest tak ważne?

Echo serca to badanie obrazowe wykorzystujące technikę ultrasonograficzną do uzyskiwania optymalnych obrazów serca. Fale ultradźwiękowe pozwalają ocenić przepływ krwi przez jamy serca i naczynia krwionośne oraz sprawdzić budowę zastawek. Dzięki temu echo serca wykonuje się jako podstawowe badanie w diagnostyce chorób układu krążenia.

Badanie echokardiograficzne jest nieinwazyjne i uznawane za bezpieczne, dlatego stosuje się je rutynowo w przypadku duszności, zawrotów głowy, podejrzenia choroby wieńcowej czy niewydolności serca. To także kluczowe narzędzie do oceny frakcji wyrzutowej oraz wykrywania uszkodzeń powstałych w wyniku zapalenia mięśnia sercowego czy zapalenia wsierdzia.

Jak wygląda badanie USG serca krok po kroku?

Najczęściej wykonywaną metodą jest echokardiografia przezklatkowa. Badanie odbywa się w pozycji leżącej na lewym boku, z ręką pod głową lub z lewą ręką ułożoną wzdłuż ciała. Pacjent kładzie się na kozetce, a lekarz przykłada głowicę USG do klatki piersiowej, uzyskując obrazy serca w czasie rzeczywistym. Badanie trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.

W przypadku echokardiografii przezprzełykowej pacjent wymaga specjalnego przygotowania – lekarz wprowadza sondę do przełyku pacjenta, co pozwala uzyskać jeszcze dokładniejsze obrazy struktur serca. W niektórych przypadkach stosuje się echokardiografię obciążeniową, aby ocenić pracę serca podczas wysiłku fizycznego. Każda z metod daje lekarzowi pełny obraz funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego.

Jakie choroby może wykryć ECHO serca?

Badanie echokardiograficzne pozwala na wykrycie wielu schorzeń związanych z układem krążenia. Echo serca dorośli i dzieci wykonują w diagnostyce wad – zarówno wrodzonych, jak i nabytych. Badanie umożliwia ocenę budowy zastawek, jamy serca oraz dużych naczyń krwionośnych.

Co jeszcze wykrywa echo serca? USG pozwala także na zdiagnozowanie choroby niedokrwiennej serca, choroby wieńcowej, nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca oraz zapalenia mięśnia sercowego. Ponadto echo serca przezklatkowe i przezprzełykowe umożliwiają też ocenę przepływu krwi i skuteczne wykrywanie wad zastawek oraz uszkodzeń mięśnia sercowego. Jest to jedno z najważniejszych badań kardiologicznych.

Przeciwwskazania do badania ECHO serca

Echo serca jest badaniem bezpiecznym i zazwyczaj nie wymaga specjalnego przygotowania. Przeciwwskazania są nieliczne i dotyczą głównie echokardiografii przezprzełykowej. W przypadku problemów z przełykiem, chorób płuc lub trudności w połykaniu, lekarz może zdecydować o rezygnacji z tej formy badania. U dzieci stosuje się najczęściej echokardiografię przezklatkową, ponieważ jest nieinwazyjna i nie wymaga podania środków uspokajających.

Jak przygotować się do ECHO serca? Zalecenia dla pacjenta

Większość badań echokardiograficznych nie wymaga szczególnego przygotowania. Pacjent zgłasza się do placówki medycznej, gdzie badanie wykonuje lekarz kardiolog. W przypadku echokardiografii przezprzełykowej należy pozostawać na czczo przez kilka godzin przed badaniem.

Lekarz może również zalecić odstawienie niektórych leków, szczególnie jeśli planowane jest wykonanie echokardiografii obciążeniowej. Przed badaniem należy poinformować lekarza o wszystkich chorobach, przyjmowanych lekach i ewentualnych problemach z przełykiem. Do badania przezklatkowego wystarczy odsłonić klatkę piersiową.

Prawidłowe parametry ECHO serca – jak interpretować otrzymane wyniki?

Wynik badania echokardiograficznego powinien być interpretowany przez lekarza kardiologa. Echo serca pozwala ocenić budowę i pracę serca w czasie rzeczywistym. Lekarz analizuje m.in. frakcję wyrzutową, wielkość jam serca, budowę zastawek oraz przepływ krwi w naczyniach krwionośnych.

Prawidłowe parametry obejmują frakcję wyrzutową powyżej 55%, brak istotnych wad zastawek i zaburzeń przepływu. Dzięki echokardiografii możliwe jest wykrycie nieprawidłowości i zaplanowanie dalszego leczenia lub dodatkowych badań kardiologicznych.

Bibliografia