Przykurcz Dupuytrena – przyczyny, objawy i skuteczne metody leczenia

Co to jest przykurcz Dupuytrena?

Przykurcz Dupuytrena to choroba, która rozwija się obrębie dłoni i jest wynikiem patologicznych zgrubień rozcięgna dłoniowym. W jej wyniku na stronie dłoniowej pojawiają się twarde guzki oraz pasma tkankowe, które z czasem powodują przykurcz palców. Postęp choroby może znacząco utrudniać wykonywanie codziennych czynności, takich jak chwytanie przedmiotów czy precyzyjne ruchy palcami.

Choroba Dupuytrena rozwija się powoli, często bez bólu, jednak w miarę postępu prowadzi do znacznych ograniczeń w ruchomości palców. Częściej występuje u mężczyzn po 50. roku życia i jest związana z uwarunkowaniami genetycznymi. Wczesna diagnoza i wdrożenie odpowiedniego leczenia są kluczowe dla spowolnienia postępu choroby i poprawy jakości życia pacjenta.

Jakie są przyczyny przykurczu Dupuytrena?

Dokładne przyczyny przykurczu Dupuytrena nie są w pełni znane, jednak uważa się, że znaczącą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Ryzyko rozwoju przykurczu Dupuytrena zwiększa się u osób, w których rodzinie występowały przypadki tej choroby.

Do potencjalnych przyczyny choroby Dupuytrena zalicza się również:

• Palenie tytoniu – wpływa na mikrokrążenie i może przyczyniać się do zmian w strukturze rozcięgna dłoniowego.
• Nadużywanie alkoholu – zwiększa ryzyko powstania choroby, choć mechanizm tego zjawiska nie jest do końca znany.
• Cukrzyca – osoby z cukrzycą częściej borykają się z chorobą Dupuytrena.
• Urazy dłoni – mogą inicjować procesy chorobowe w obrębie rozcięgna dłoniowego.

Choroba częściej rozwija się u osób o jasnej karnacji oraz tych, które wykonują intensywną pracę fizyczną wymagającą użycia rąk.

Pierwsze objawy przykurczu Dupuytrena – jak rozpoznać chorobę?

Pierwsze objawy przykurczu Dupuytrena mogą być niezauważalne lub bagatelizowane przez pacjenta. Na początku pojawia się lekko zgrubiała tkanka na stronie dłoniowej, zwykle w okolicy serdecznego lub małego palca. Z czasem tworzą się twarde guzki, które mogą powodować dyskomfort lub ból.

Kolejnym etapem jest postępujące przykurczenie palców, które sprawia, że ich wyprostowanie staje się coraz trudniejsze. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do następczego przykurczu zgięciowego palców, co uniemożliwia wykonywanie codziennych czynności, takich jak wkładanie ręki do kieszeni czy użycie drugiej ręki do wyprostowania palców.

Jak diagnozuje się przykurcz Dupuytrena?

Rozpoznanie choroby Dupuytrena opiera się głównie na badaniu klinicznym, w trakcie którego lekarz ocenia stopień zaawansowania choroby. Podczas wizyty ortopeda lub chirurg ręki analizuje ruchomość palców oraz stopień przykurczu. Typowym testem diagnostycznym jest test stołowy, który polega na próbie położenia dłoni płasko na stole – jeśli pacjent nie jest w stanie tego zrobić, diagnoza jest niemal pewna.

W niektórych przypadkach, szczególnie w zaawansowanych stadiach choroby, lekarz może zlecić badanie ultrasonograficzne lub rezonans magnetyczny, aby dokładnie ocenić rozległość zmian w obrębie dłoni.

Do jakiego lekarza udać się z przykurczem Dupuytrena?

Pacjent, który zauważy u siebie objawy choroby Dupuytrena, powinien skonsultować się z lekarzem ortopedą lub chirurgiem ręki. Specjalista traumatologii narządu ruchu może ocenić stopień zaawansowania choroby oraz zaproponować odpowiednie leczenie.

W początkowych stadiach choroby pacjent może skorzystać także z konsultacji u fizjoterapeuty, który pomoże w opracowaniu ćwiczeń rozciągających w celu spowolnienia postępu choroby i poprawy funkcji dłoni.

Nowoczesne metody leczenia przykurczu Dupuytrena

W leczeniu choroby dupuytrena, zwłaszcza w łagodnym stadium, stosuje się ćwiczenia rehabilitacyjne, które mają na celu spowolnienie postępu choroby oraz zachowanie jak największej ruchomości palców.

W bardziej zaawansowanych przypadkach stosuje się zabiegi inwazyjne, takie jak:

• Iniekcje kolagenazy – enzym ten rozkłada zmienione rozcięgno dłoniowe, co pozwala na uwolnienie przykurczu palców.
• Iniekcje kortykosteroidów – są stosowane w celu zmniejszenia stanu zapalnego oraz spowolnienia postępów choroby.
• Aponeurotomia igłowa – mało inwazyjna procedura polegająca na mechanicznym przecięciu zgrubiałego rozcięgna dłoniowego.
• Leczenie operacyjne – w przypadku bolesnych guzków konieczna może okazać się operacja, podczas której chirurg usuwa zmienione tkanki w celu uwolnienia przykurczu.

Istnieje ryzyko nawrotu choroby, dlatego kluczowe jest regularne monitorowanie postępu choroby oraz stosowanie odpowiednich ćwiczeń rehabilitacyjnych po zabiegu.

Bibliografia